Zenica’nın gururu – MAHKÜMLAR

Zenica’nın gururu – MAHKÜMLAR (ROBIJAŠI), siyah-kırmızı kalbi olan insanlar…

Zenica Çelik futbol takımının taraftarları meşhur adı ile eski Yugoslavya ve Bosna-Hersek’te Mahkümlar (ROBIJAŠI) olarak bilinir. Mahkümlar ismini Bosna’nın en büyük ceza evinin sayesinde almışlar.

Zenica’nın ceza evi eski Yugoslavya döneminde en şiddetli ceza evi olarak bilinirdi. 1988 yılında Çelik futbol takımının taraftarlar grup liderleri yaz döneminde “Şadrvan” adlı kahvede oturup taraftarlarının ismini tartışmışlar ve bu toplantının sonucunda grubun tanınmış, unutlmaz bir isim vermeleri gerek kararı almışlar. İşte böyle Mahkümlar – Robijaši ismini vermişler.

Çelik futbol takımı 1945 yılında kurulmuş ve baştan beri düzenli taraftarları olmuş. Zaman içerisinde taraftarlarının adı değişmiş, ilk önce „Çelikovci“, daha sonra ise „Smogovci“ (dumanlı sis) Zenica demir-çelik fabrikasından çıkan dumanlı sisten dolayı ismini kullanmışlar. „Smogovci“ isminden sonra adını „Steelers“e çevirmişler, HZÇ (Zenica Çelik Holiganlar) ve „Çelzi“ de isimleri kullanmışlar.

Çelik takımı zaman zaman Birinci lige girmek için maçları oynamış, kimi zaman birinci ligte kalmak için maçları oynamıştır. Takım her nekadar önemli maçlarda mağlup olsa da, kazansa da taraftarları hep takımın yanındaydı ve takımını desteklemişler. 04 Ekim 1972 tarihi Zenica Çelik takımı ve Mahkümlar için unutlmaz bir gün oldu. Bu tarihte Çelik takımı kendi sahasında „Bilino Polje“ stadında 30.000 taraftarı önünde İtalya Fiorentina takımını 1:0 yendi ve Avrupa Fuarlar Şehri Kupasını kazandı (Mitropa Kupası). Bu kupa galibiyeti ile Çelik takımı eski Yugoslavya’nın ve Bosna’nın futbol tarihine girmiş. Mahkümların insiyatifi ile „Bilino Polje“ stadında takım yönetimi tarafından mahkümlar taraftarlara doğu tribün verilmiş ve bu tribüne taraftarlar üyelik kartı ile indirimli biletle maçlar izleniyor. Mahkümlar takımına sadece evdeki maçlara değil, deplasman maçlarında da takımına her zaman destek vermiş. İlk dönemlerde organizeli deplasman maç gidişi olmadığı için ama takım sevgisi büyük olduğu için taraftarlar oto stop ile maça giderlerdi. Takıma asla ihanet etmediler, hep yanında durdular. Split, Vinkovci, Borovo, Solin, Beograd, Zagreb, Sarajevo ve diğer şehirlerde mahkümlar siyah-kırmızı bayrağını dalgalanmış ve takıma destek vermiş.

1992 yılında Bosna-Hersek savaş içinde kalmış. Savaş döneminde futbol hayatı durmuş, ölmüş. Savaşta mahkümlar da Bosna’nın savunmasına gönülü asker olarak katılıp, katkısını vermişler, şehit düştüler. 1994 yılında Bosna-Hersek Futbol federasyonu Zenica’da, Bosna’nın büyük şehirler arasında tek serbest şehri olarak olduğu için futbol ligi organize etmeye karar vermişler. Mahkümlar en sevdikleri Çelik takımına destek vermeye devam ettiler, devam ettiler diyorum ki çünkü onlar hiçbir zaman takım sevgisini, savaşta bile yitirmemişler. “Bilino Polje” stadı tekrar hayatta döndü, yaşamına devam etti, siyah-kırmızı bayrağı ise yeniden dalgalandı ama bu günden itibaren “güney” tribünden dalgandı ve halen güney tribünden dalgalanmaktadır. Güney tribünü mahkümlar okadar sevmiş ki meşhur tazarratını da yazmışlar; “Haydi güneydeki mahkümlar, Çelik ikinci annemizdir!”

Hazırlayan: Admir Valentiç