Osmanlı Sevdasıyla Çanakkale’de Şehit Düştü

Çanakkale’de şehit olan Bosna Hersekli Zulfikar Boşkailo’nun dördüncü kuşaktan torunu olan Vedad Boşkailo ile röportaj

Hayatı Osmanlı saflarında savaşlara katılmakla geçen Bosna Hersekli Zulfikar Boşkailo, Osmanlı’ya olan bağlılığından vazgeçmediği için önce hapse atıldı, ardından Türkiye’ye kaçıp Çanakkale’de şehit edildi- Zulfikar Boşkailo’nun dördüncü kuşaktan torunu olan Vedad Boşkailo: “Dedem, hayatını Osmanlı’ya adamış bir subaydı”

KAYHAN GÜL – Zulfikar Boşkailo, Bosna Hersek’in güneyindeki küçük Türk köyü Poçitely yakınlarındaki Gradina’da dünyaya gelmiş, hayatını Osmanlı Ordusu’na adamış ve sonunda Çanakkale’de şehit olmuş bir Boşnak.Osmanlı’ya üst düzey bir subay olarak uzun yıllar hizmet eden Boşkailo, 1876 yılında Osmanlı ile Karadağ arasındaki savaşta da Osmanlı saflarında yer aldı.Osmanlı, Bosna Hersek’ten çekildikten ve bölge Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun himayesine girdikten sonra, Boşkailo “kardeşlerine karşı savaşmak istemediği için” önce hapse atıldı, ardından da Türkiye kaçtı.Bir süre İzmit’te de görev yapan Boşkailo’nun Çanakkale Savaşı’nda şehit düştüğü ve mezarının İstanbul’da olduğu biliniyor.

Zulfikar Boşkailo’nun dördüncü kuşaktan torunu olan Vedad Boşkailo, AA muhabirine yaptığı açıklamada, dedesini “hayatını Osmanlı Ordusu’na adamış bir subay” olarak anlattı.

1850 yılında doğduğu tahmin edilen Zulfikar’ın Osmanlı saflarında çok sayıda savaşa katıldığını ifade eden Vedad Boşkailo, dedesinin Türkiye’ye gidişini ise şöyle anlattı: “Osmanlı buralardan çekilip bölge Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun himayesine girdikten sonra, Zulfikar bir gün Poçitely’den atıyla Mostar’a doğru gidiyormuş. Yolda kendisiyle karşılaşan Avusturya-Macaristan İmparatorluğu Ordusu’nda görevli bir subay kendisine Osmanlı’da sahip olduğu rütbe ile kendi ordularında da görev alabileceği teklifinde bulunmuş. Ancak Zulfikar, (Ben kardeşlerime karşı savaşmam) diyerek, teklifi reddetmiş. Ancak aynı gece, Mostar’da konakladığı eve giren askerler onu yakalayıp Pula’daki (Hırvatistan) bir hapishaneye atmışlar. Altı ay burada kaldıktan sonra, afla serbest kalmış. Serbest kalınca memleketine dahi uğramadan doğrudan Türkiye’nin yolunu tutmuş. Bir daha da dönmemiş. Yazdığı mektuplardan Çanakkale’deki savaşa katıldığını biliyoruz.

“Zulfikar Boşkailo’nun 1916 yılına kadar farklı adreslerden Bosna’daki ailesine mektup yazdığını ifade eden Vedad Boşkailo, 1916 yılından sonra kendisiyle irtibatın kesildiğini aktardı.Boşkailo, “Dedemden ve babamdan hep büyük dedem Zulfikar hakkındaki hikayeleri dinledim. Bu hikayelerle büyüdüm. O köydeki herkesin idolüydü” şeklinde konuştu.

Efsaneler bugün de anlatılıyor

Zulfikar Boşkailo’nun doğduğu Gradina köyünde bugün de onunla ilgili hikayeler anlatılmaya devam ediyor.Köyün en yaşlılarından 85 yaşındaki Zulfikar Boşkailo, anne ve babasının Çanakkale şehidi Zulfikar’dan dolayı kendisine de bu ismi verdiğini, bu ismi taşımaktan dolayı gururlu olduğunu söyledi.

Geçmişten bugüne Zulfikar Boşkailo ile ilgili birçok hikayenin nesilden nesle anlatıldığını ifade eden Zulfikar Boşkailo, köydeki efsaneleşen hikayelerden birini şu sözlerle anlattı: “Yaşım itibarıyla, Zulfikar’ı göremedim ancak onu tanıyan, bilen insanları tanıma imkanım oldu. Adaşım olan Zulfikar Boşkailo’nun 2.25 metre olduğu rivayet ediliyor. Onun kadar uzunu civarda yokmuş. Savaşların kılıçla yapıldığı dönemlerde kimse yakınına dahi yaklaşamazmış. Onunla ilgili çok hikaye anlatılırdı köyde. Poçitely köyünün iki girişi vardır. Bunların biri Gradina köyü yakınlarında. Zulfikar, Cuma namazlarına giderken bu girişteki kapının üst kısmında bulunan bir deliğe tütün kesesini bırakırmış. Onun kadar uzun hiç kimse olmadığından oraya kimsenin erişemeyeceğini bilirmiş. Söz konusu deliğe ben bugün bastonumla dahi erişemiyorum.”